• محتویات:

تاریخچه وزنه برداری

تشکیل فدراسیون وزنه برداری

حرکات وزنه برداری

تمامی قوانین وزنه برداری

 

• تاریخچه وزنه ‌برداری

بشر برای حفاظت خود در غارها، ناگزیر به جابجایی سنگ‌های بزرگ برای قرار دادن در مقابل ورودی آنها بوده است. مصریها برای ساختن مجسمه‌های عظیم فراعنه و اهرام ثلاثه، مردان قوی آن روز جهان را در کنار نیل گرد آوردند و آنها را به ساختن مجسمه‌های سنگی وا ‌داشتند.

 

کاوش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد وزنه‌برداری و وزنه پرانی به همراه دو و میدانی و ژیمناستیک در یونان باستان تمرین می‌شده است. همچنین وزنه‌برداری و وزنه‌پرانی جزئی از بازیهای تیلی‌تیان ایرلندی‌ها در 4000 سال قبل بوده است. "میلو" از اهالی "کورتونا" سالهای سال قهرمان المپیک باستان بود و مدت 28 سال مقام خود را حفظ کرد.

او اولین وزنه‌بردار علمی در دنیاست که پیشرفت و ترقی و قدرت خود را بطور مرتب و کم‌کم بدست آورد. بدین ترتیب که گوساله‌ای را هر روز از زمین بلند می‌کرد و روی دو دست قرار می‌داد و تا هنگامی که گاو تنومندی شد آن را بر سر دست می‌برد. تاریخ این کار را 684 سال قبل از میلاد نوشته‌اند و در حقیقت وزنه‌برداری جدید از اساس کار میلو پیروی می‌کند.

اولین آثار بوجود آمدن این ورزش زمانیست که در یونان باستان ورزشکاران به وزنه‌پرانی (پرتاب دیسک و وزنه) عادت داشته‌اند و لغت یونانی "هالترس" (پرتاب صفحه یا دیسک هالتر) ریشه وزنه‌برداری امروزی است.

وزنه‌برداری جدید در اروپا توسط اروپاییان پایه‌گذاری شد و به نظر می‌رسد که در وهله نخست جوانان روستایی بدین کار دست زدند تا قدرت و برتری خود را نسبت به هم‌سالان خود نشان دهند و با قدرت خود توجه دوشیزگان را جلب نمایند.

کار نمایش جوانان در بلند کردن وزنه کم‌کم آنقدر بالا گرفت که مسابقه‌هایی ترتیب داده می‌شد و در آن زنان و مردان بی‌شماری برای تماشا گرد هم می‌آمدند و این مسابقات، محک قدرت و نیرومندی جوانان بود.

 

"وی‌نه‌یرون" می‌توانست یک وزنه 305 کیلوئی را روی دوشش بلند کند. یک روز همین وزنه مغزش را متلاشی کرد. "گوتا" فرد دیگری با 77/1 متر قد و 88 کیلوگرم زون بود که قادر به بلند کردن یک اسب بر سر دست خود بود.

لویی یکافه" ملقب به آپولون در سال 1862 در شهر مارس بارگ متولد شد و در جوانی دارای قد 90/1 متر و دور سینه‌اش در حال تنفس 137 سانتی‌متر بوده است. او برای کارهای قهرمانی از چرخهای واگن و یک میله آهنی استفاده می‌کرد. "لویی‌سیر" کانادایی که سرآمد تمام هرکول‌های عصر خود بود به سال 1863 متولد شد.

قدش 176 سانتی‌متر و وزنش 135 کیلوگرم بود، دور سینه‌اش 47/1 متر و دور بازویش 55 سانتی‌متر بود. او قادر بود وزنه 249 کیلوگرمی را با یک انگشت دست از زمین بلند کند و درشکه چهار اسبه را از حرکت باز دارد.

هنگامیکه به سبب علاقه جوانان اروپای مرکزی وسایل این رشته ورزشی تکامل پیدا کرد، مقررات ناقصی هم برای آن وضع شد و جوانان سایر نقاط اروپا از جمله کشورهای اسکاندیناوی نیز به تمرین وزنه‌برداری پرداختند و به تدریج این ورزش حتی در مصر و ژاپن هم متداول شد. این ورزش تا زمانی که در بازیهای المپیک جایی نداشت شهرت و معروفیتی کسب نکرده بود و در آمریکا و سایر نقاط جهان جوانان توجه چندانی به آن نمی‌کردند.

در سال 1896 که اولین دوره بازیهای المپیک نوین در شهر آتن برگزار شد، وزنه‌برداری و زورآزمایی با وزنه در شمار برنامه‌های دو و میدانی قرار گرفت. در این دوره فقط دو حرکت در وزنه‌برداری (یکی با دمبل بزرگ و دیگری با هالتر) انجام شد. داوری این مسابقات بر عهده یک شاهزاده یونانی بود که 02/2 متر قد داشت و خود از پهلوانان مشهور به شمار می‌رفت.

 

 منبع: beytote.com

•  تشکیل فدراسیون وزنه برداری

فکر تشکیل فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری در سال 1913 که ژول روسه جای دبوفه یا دبوف رئیس فدراسیون وزنه‌برداری فرانسه را گرفت بوجود آمد. روسه در سال 1914 فدراسیون وزنه‌برداری فرانسه را پایه‌گذاری کرد. در همین سال کمیته بین‌المللی المپیک کنگره خود را در دانشگاه سوربن فرانسه تشکیل داد تا مقررات و برنامه‌های مربوط به المپیک 1916 برلین را بررسی نماید.

در ساعات آخر اولین روز تشکیل کنگره مزبور، ژول روسه دریافت که مسابقات وزنه‌برداری را از برنامه‌ بازیهای برلین حذف نموده‌اند. روسه با ناراحتی فراوان فرانتز راشل دبیر کمیته ملی المپیک فرانسه را ملاقات و توانست با منطق و صراحتی که خاص خودش بود وی را وادار نماید انجام مسابقات وزنه‌برداری را در بازیهای المپیک پیشنهاد کند. صبح روز بعد روسه با کمک فرانتز در کار خود توفیق حاصل نمود.

با پیش آمدن جنگ جهانی اول بازیهای سال 1916 انجام نیافت ولی در بازیهای المپیک 1920 آنتورپ چهارده کشور در رشته وزنه‌برداری شرکت نمودند. در کنگره بین‌المللی المپیک که در سال 1921 در شهر لوزان تشکیل شد با گنجانیدن این روش در برنامه بازیهای سال 1924 مخالفت شد و آقای روسه مجبور شد فعالیتهای زیادی را برای باقی ماندن وزنه‌برداری در بازیهای المپیک انجام دهد. در سال 1925 که کنگره بین‌المللی المپیک در براگ تشکیل گردید موافقت شد که وزنه‌برداری به طور دایم در برنامه بازیهای المپیک گنجانیده شود.

در بازیهای المپیک لس‌آنجلس (1932)، مسابقات وزنه‌برداری در پنج حرکت انجام می‌شد که وزنه برداشتن با یک دست هم جزو آن بود. اما در بازیهای المپیک برلین (1936) وزنه‌برداری محدود به سه حرکت دو دستی (پرس، یک ضرب و دو ضرب) شد.

پرس- کشیدن هالتر به روی سینه و بالا بردن آن با فشار.

یک ضرب- بردن هالتر با یک حرکت از روی زمین به بالای سر.

دو ضرب- بالا بردن هالتر با دو حرکت، یکی کشیدن آن به روی سینه و سپس با حرکت بعدی به بالای سر

در سال 1920 همزمان با بازیهای المپیک، فدراسیون جهانی وزنه‌برداری تشکیل گردید و ژول روسه رئیس فدراسیون وزنه‌برداری فرانسه به پاس خدماتش به این ورزش به ریاست فدراسیون جهانی برگزیده شد. وی تا سال 1952 در این سمت باقی ماند و پس از وی دیتریش ورتمن از آمریکا به این سمت برگزیده شد.

 

منبع: beytote.com

• حرکات وزنه برداری

مراحل حرکت یک ضرب

دریک ضرب وزنه ها با یک حرکت از زمین تا بالای سر انتقال داده می شود.

 

حرکت یک ضرب و دو ضرب در وزنه برداری

دوضرب این حرکت در دو مرحله انجام می شود:

• مرحله اول: از زمین تا روی سینه
• مرحله دوم: از روی سینه تا بالای سر

مجموع حرکت یکضرب و دوضرب به عنوان رده بندی نهایی در نظر گرفته می شود.

• ابزار وزنه برداری

وزنه برداری دارای سه ابزار می باشد:

- هالتر: وزنه ای است به شکل صفحه های سنگین فلزی که در طرفین یک میله فلزی قرار می گیرد. میله هالتر 60 تا 90 سانتیمتر است.

- صفحه هالتر: وزنه سنگین مدوری است که به شکل دیسک در دو انتهای میله هالتر بسته می شود. شمار این وزنه ها متناسب با وزنی است که وزنه بردار می تواند بلند کند.

 -تخته هالتر: سکویی چوبین، مربع شکل و کم ارتفاع است به ابعاد 4 متر که وزنه برداری روی آن انجام می گیرد.

وسایل مورد نیاز برای انجام ورزش وزنه برداری:

-کفش:

کف کفش کمی ارتفاع دارد و به تعادل وزنه بردار در هنگام بلند کردن وزنه کمک می کند.

-مچ بند:

پهنای مچ بند ها نباید از 10 سانتی متر بیشتر باشد.

-کمربند:

برای جلوگیری از آسیب دیدگی مهره های کمر ، وزنه برداران در هنگام بلند کردن وزنه از کمربند استفاده می کنند.پهنای کمربند نباید بیشتر از 12 سانتی متر باشد.

• محدودیت سنی :

ورزش هایی مثل وزنه برداری و پاورلیفتینگ برای کودکان ممنوع است چون به عضلات و استخوانهای آنها آسیب می زند.

• از نظر جنسی :

تصور اینکه خانم ها وزنه های سنگین را مهار می کنند خیلی سخت است هر چند هم اکنون در سطح دنیا معتبرترین رقابت های وزنه برداری اعم از جهانی و المپیک برای بانوان برگزار می شود.

اما این رشته در ایران بخش سازمان یافته ای برای بانوان ندارد و فعالیت ها چراغ خاموش پیش می رود.

کالری مصرفی در این رشته ورزشی بخاطر حفظ قدرت فرد ورزشکار بالا است حدودا هر ورزشکار 1100 کالری در ساعت

 

• قوانین وزنه برداری

هر ورزشکار در هر حرکت 3 نوبت اجازه وزنه زدن دارد.

زمان برای هر نوبت، 1 دقیقه می باشد. زمان از لحظه ای که صفحه گذار از روی تخته خارج می شود شروع می شود.

اگر یک ورزشکار بخواهد دو حرکت متوالی انجام دهد برای بار دوم 2 دقیقه وقت دارد.

سه چراغ سفید یا دو چراغ سفید و یک چراغ قرمز یعنی حرکت صحیح است و 3 چراغ قرمز یا 2 چراغ قرمز و یک چراغ سفید یعنی حرکت خطا می باشد.

اگر هنگام بالا بردن هالتر دست های وزنه بردار خم شود و دو مرتبه راست شود خطا است.

وقتی وزنه بردار موفق شد هالتر را بالای سر ببرد، باید آن را سر جای خود نگهدارد.

اگر وزنه بردار توانست هالتر را در بالای سر خود ثابت نگهدارد باید یک لحظه کوتاه مکث کند و وقتی داوران اجازه دادند آن را پایین بیاورد، پایین آوردن هالتر بدون فرمان داوران خطاست.

داور وسط اگر تشخیص دهد حرکت کامل انجام شده، توسط زنگ به ورزشکار اعلام می کند تا وزنه را به پایین بیندازد. با صدای زنگ، باید وزنه به طور صحیح به زمین انداخته شود.

وزنه بردار اگر هالتر را از تخته بیرون بیندازد خطاست. حتی اگر وزنه را به خوبی مهار کند، ولی اگر هنگام پایین آوردن هالتر را بیرون از تخته بیندازد باز هم خطاست.

انداختن وزنه از پشت سر به پایین خطا است.

منبع: namnak.com

• تمامی قوانین وزنه برداری

وزن صفحات فلزی در وزنه برداری:

قرمز 25 کیلوگرم،

آبی 20 کیلوگرم،

زرد 15 کیلوگرم،

سبز 10 کیلوگرم،

سیاه 5/2 کیلوگرم

و قفل های دو طرف میله به عنوان وزنه 5 کیلوگرمی حساب می شود.

• داوری مسابقات:

هر مسابقه ی وزنه برداری را 9 نفر قضاوت می کنند. از این تعداد 3 نفر داور و 3 نفر عضو هیئت ژوری هستند که کار آن ها نظارت بر کار داوران است.یک داور مسئول زمان (وقت نگهدار ) ،یک داور مسئول کنترل فنی یک نفر نیز منشی مسابقه است.داوران باید 6 متر با سکو فاصله داشته باشند.

هرگاه وزنه برداری وزنه ای را بالای سر ببرد ، سه داور سه چراغ روشن خواهند کرد.اگر حرکت مورد قبول باشد ، سه چراغ سفید، و اگر مردود باشد ،سه چراغ قرمز روشن خواهد شد.در صورتی که دو چراغ سفید و یک چراغ قرمز روشن شود ، حرکت مورد قبول است ولی اگر یک چراغ سفید و دو چراغ قرمز روشن شود ، حرکت مورد قبول نیست

منبع: namnak.com