محتویات:

• تاریخچه
• سبکها (کنترلی و نیمه کنترلی)
• قوانین و مقررات
• بیوگرافی بزرگان کاراته

ماسوتاتسو اویاما (موسس سبک کیو کوشین) (۱۹۹۴ – ۱۹۲۳)

آنکو ایتوسو (۱۹۱۶ – ۱۸۳۰)

• تاریخچه ورزش کاراته

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است ویکی از استادان اولیه و مبتکران این فن «بودیدهاراما» می‌باشد که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بود، پس ازکسب علوم زمان خود، به منظور آموزش تعالیم مذهبی به دیگران، به تنهایی از هند راه افتاد و پس ازراهپیمایی چند هزار کیلومتر و با پشت سرگذاشتن موانع طبیعی بسیار، به چین رسید و در ایالت «هونونان» ومعبد شائولین اقامت گزید. تعالیم «بودید هاراما»شامل تمرینات شدید انضباطی و انجام اعمال پرهیزگاری بود. وی ۹ سال در کوه ها و غارها به انزوای کامل نشست، ۹ سال ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردان نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکرو اندیشه، تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دینی را سد راه خود می دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند، ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع کرد که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی می‌باشد.

از طرفی، هنگامی که حکومتهای استبدادی درچین، سلسله «کینک»، و سلسله «ساتسوما» در «اوکیناوا»، به منظور جلوگیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل درآوردن مردم، قانون منبع استفاده از شمشیررا به مورد اجرا گذاشتند و به جمع‌آوری سلاحهای رزمی اقدام نمودند، مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر، موجب شکوفایی هر چه بیشتر«کاراته» شد.

در سال ۱۹۲۱ یکی از استادان برجسته کاراته اوکیناوا، به نام «گیجین فوناکوشی» توانست با قدرت و ظرافت تمام، کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگراز هنرجویان که تحت تعلیم بزرگترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیکهای سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده وسبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.
درحال حاضر کاراته شامل صدها سبک می شود که در واقع بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر، از سبک‌های کنترلی و یک سبک نیمه‌کنترلی می‌باشد.

منبع: https://magirans.com

 

• سبکهای کاراته

شوتوکان

 

شوتوکان احتمالاً یکی از سبکهای اصلی کاراته است که امروزه شاهد آن هستیم. این سبک توسط گیچین فوناکوشی (Gichin Funakoshi) ابداع شد که پایه و اساس کاراته مدرن به حساب می آید. به همین دلیل فوناکوشی اغلب به عنوان یکی از اساتید بنیانگذار کاراته مدرن شناخته می شود. او که در سال 1868 در زادگاه کاراته یعنی اوکـیــــــــــناوا به دنیا آمد با یکی از اساتید محترم کاراته آن زمان یعنی یاسوتـــــسون آزوتو

(Yasutsune Azato)    شروع یادگیری کرد.

 نام شوتوکان توسط خود فوناکوشی ساخته شد که در آن از نام قلم خود که در جوانی با آن اشعاری را می نوشت تقلید کرد. این سبک از تکنیک های خطی و مواضع گسترده استفاده می کند و تعادل و قدرت بیشتری را برای مبارز به ارمغان می آورد. این سبک برای ارائه حملات سریع و قدرتمند طراحی شده است و در عین حال از دفاع قوی نیز برخوردار است.

شیتوریو

 

نام سبک شیتو ریو از دو استاد Kenwa Mabuni گرفته شده است. Ankō Itosu استاد مشهور کاراته شوریته (Shuri-te) و Kanryō Higaonna استاد معروف ناهاته (Naha-te) بودند. این سبک در سال 1928 بوجود آمده و تخمین زده می شود که حدود 50 کاتا دارد. تکنیک های اصلی این سبک بیشتر بر روی قدرت ضربات سنگین که یکی از مکاتب تهاجمی فکری کاراته است تمرکز دارند.

 

 گوجوریو

 

گوجوریو در سال 1930 توسط Chojun Miyagi تاسیس شده و اینک به یکی از سبک های پرطرفدار کاراته تبدیل شده است. Miyagi تصمیم گرفت که یک مدرسه جدید افتتاح کند تا بیشتر بر روی تکنیک های سخت تر تمرکز کند. درنتیجه، او تصمیم گرفت نام هنر جدید خود را Goju-ryu Karate (به معنی سخت و نرم) بگذارد زیرا این سنت الهام گرفته از مقدمات Kempo سنتی چینی است. این سبک تکنیک های مسدود کردن دایره را اجرا می کند که با حملات ضد حمله قدرتمند ترکیب شده اند.
میاگی شاگرد سنسی افسانه ای Kanryo Higaonna بود که به خاطر معرفی 8 شکل خاص است که از هنرهای رزمی چینی در کاراته معروف بود.

 

وادوریو

 

این سبک که نسبتا جدید است در سال 1939 توسط هینوری اوتسوکا (Hienori Otsuka) ساخته شد. وادوریو به شدت تحت تاثیر گیچین فوناکوشی (Gichin Funakoshi)، جوجیتسو و تکنیک های سنتی کاراته اوکیناوا قرار دارد. وادوریو که به معنای "روش هماهنگی" ترجمه می شود حرکات اساسی مرتبط با جوجیتسو را توصیف می کند و به اینکه قادر به جلوگیری از حملات می باشد تمرکز می کند. تکنیک های متحرک فرار بر استفاده از نیروی کمتر تمرکز کرده و از ایجاد برخورد جدی جلوگیری می کند. به همین بسیاری را ترغیب می کند تا وادوریو را به عنوان یک رشته معنوی توصیف کنند نه یک رشته رزمی.
استفاده از Taisabaki (تغییر بدن یا مدیریت بدن) به حداقل رساندن حمله حریف کمک می کند. همچنین Wado-ryu از موضع کوتاهتری نسبت به آنچه در سبک های دیگر مشاهده می کنید استفاده می کند.

منبع: https://magirans.com

 

کیوکوشین‌کای

کیوکوشین‌کای یک سبک نیمه کنترلی است که توسط «ماسوتاتسو اویاما» (۱۹۹۴ – ۱۹۲۳) بنیانگذاری شــــــد. کیوکوشین کای از عناصر مختلفی که نشأت از تجربیات اویاما و سبک‌های دیــگر است، تشکیـــل شده اســت. کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو یعنی بالاترین یا نهایت، شین به معنی حقیقت، روح و کای به معنی گروه و انجمن ترکیب شده است. نام دیگر این سبک «اویاماریو» است. تأکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است.

کیوکوشین‌کای یکی از سبک‌های خشن کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک‌ها به طور متوالی اجرا می‌شود، این سبک، تاکید زیادی برروی تمرینات تنفسی و حرکاتی که در کاراته دو ممنوع شده است دارد. دوجوی مرکزی این سبک «هومبو» نام دارد و در سال ۱۹۵۵ توسط اویاما در توکیو افتتاح شد.

 

 

• قوانین و مقررات

محوطه مسابقه: محوطه مسابقه که «تاتامی» خوانده می شود دارای ابعاد ۱۲×۱۲ متر شامل ۸×۸ متر محوطه اصلی
و از هر طرف ۲ متر محوطه ایمنی می‌باشد و باید کاملاً مسطح و به دور از مخاطره باشد.

زمان مسابقه برای آقایان ۳ دقیقه مفید، برای جوانان و بانوان ۲ دقیقه مفید می‌باشد.

مسابقه‌ دهنده و مربی او، داوران و قضات باید لباس رسمی به تن داشته باشند. سر داور قبل از مسابقه باید
تمام وسایل مسابقه و لوازم ایمنی را بررسی کند.

 

• اصطلاحات و مقررات داوری:

ـ شوبو هاجیمه: شروع مسابقه
ـ سوزوکته: ادامه مسابقه ‌(اعلان شروع مسابقه بعد از ایجاد وقفه)

ـ (آنو)یا(آکا) نوکاچی: داور هنگام اعلام برنده دستش را به طرف ورزشکار باند قرمز یا آبی بالا گرفته این کلمه را ادا می‌کند.
ـ موتو نواچی: ایستادن در مکانهای مقرر
ـ سوزوکته هاجیمه: شروع ادامه مسابقه
ـ توری ماسن: اتفاقی نیافتاده
ـ هی‌که واکه: مساوی
ـ شوگو: صدا زدن کمک داور

ـ هانتی: مشورت در قضاوت

مسابقات کاراته به دو دسته تقسیم می‌شود:
 -1فرم یا کاتا: مبارزه با حریف فرضی
۲- کومیته: مبارزه

در مسابقات کاتا، شرکت‌کنندگان در کلیه دورها کاتاهای مورد تایید فدراسیون جهانی کاراته

(WKF )باشددوره‌های اول و دوم ملزم به اجرای یکی از کاتاهای اجباری یا شی‌تی‌کاتا بوده و در دورهای بعدی می‌توانند کاتای اختیاری خود را اجرا نمایند و کاتا از هر منطقه شروع شود در همان نقطه نیز باید خاتمه یابد. در کاتا تمام تکنیک‌ها باید به طور کامل و صحیح اجرا شود. ضمن اینکه استفاده از کیا یعنی تخلیه هوای درون سینه با صدا و سریع روی تکنیکهای خاصی اجباری است. مسابقات در کاتا و کومیته به صورت تیمی و انفرادی برگزار می‌شود. مسابقات تیمی کاتا به صورت ۳ نفره مسابقات تیمی کومیته به صورت پنج نفره با دو نفر ذخیره انجام می‌گیرد.

منبع: https://magirans.com

• تاریخچه کاراته در سبک کیو کوشین کای

ماسوتاتسو اویاما دان ۱۰ و مبتکر کیوکوشین کاراته در سال ۱۹۲۳ در جنوب غربی کره متولد شد. در سن ۹ سالگی شروع به تعلیم گرفتن (کمپو) نمود. در سن ۱۵ سالگی پدرش او را به ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپیمایی جوانان یاماناشی به تعلیم بپردازد. او برای مدت کوتاهی قبل از اینکه کاراته را زیر نظر گی چین فونا کوشی بیاموزد، جودو را در مدت کوتاهی آموخت. ماس اویاما زیر نظر معلمین مختلف کاراته تعلیم گرفت و خیلی سریع پیشرفت نمود و در سن ۲۲ سالگی موفق به دریافت دان ۴ شد.

 

 

۲سال بعد در سال ۱۹۴۷ موفق شد که تمام قهرمانان کاراته ژاپن را شکست دهد. دوران بعد از جنگ جهانی دوم دوران آشفتگی و زحمت برای ژاپنی‌ها بود و در همین دوران ماس اویاما اغلب دچار مشکلات ناشی از اشغال آمریکائی‌ها بود. بنابراین در سال ۱۹۴۸ ماس اویاما تصمیم گرفت که به تنهایی در کوهستان به تمرین و تعلیم بپردازد. او برای مدت طولانی با تمرینات روزانه به قوی نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزید. در سال ۱۹۵۰ پس از مراجعت از کوهستان با یک گاو نر وحشی به مقابله پرداخت و در مبارزات دیگر خود با ۵۱ گاو وحشی که چهار تای آن‌ها را کشته و شاخ ۴۷ گاو وحشی دیگر را با تیغه دست (شوتو) شکست. در سال ۱۹۵۲ به آمریکا دعوت شد و ۳۲ برنامه اجرا نمود. در ایالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه که در مقابل بوکسورها و کشتی‌ کج کاران آمریکائی شرکت نمود به پیروزی نائل گردید. او مجدداً در سال ۱۹۵۳ به آمریکا رفت و این مرتبه در شهر شیکاگو در مقابل یک گاو وحشی به مبارزه پرداخت و با جدا نمودن شاخ‌های گاو در قاره آمریکا نیز بسیار مشهور شد. در سال ۱۹۵۴ او اولین «دوجو» خود را در (می‌جروتوکیو) افتتاح نمود.

معلمین این دوجو عبارت بودند از (میزوشیما) و (یاسودا). در سال ۱۹۵۶ دوجوی دیگری در پشت دانشگاه (ریک‌کیو) افتتاح نمود که معلمین آن عبارت بودند از (میزوشیما)،(یاسودا)، (ایشی‌یاشی) و (مینای‌موتو).

از زندگی این استاد فیلمهای بسیاری تهیه شده ولی فیلم (مبارزی در باد) را به علاقه مندان توصیه می کنیم.

منبع: https://magirans.com

 

 

تاریخچه کاراته، آنکو ایتوسو (۱۹۱۶ – ۱۸۳۰)
در شوری اُکیناوا به دنیا آمد، ایتوسو زیر دست بزرگان کاراته از جمله سوکون “بوشی” ماتسومورا و کوساکو ماتسومورا آموزش دید. دوست صمیمی او یاسوتسونه آزاتو به وی سمت پیشکار پادشاه جزایر ریوکیو (اُکیناوا) را پیشنهاد کرد. به خاطر قدرت فوق‌العاده بازوان، پاها و دستهایش شهرت داشت، گفته می‌شود که او حتی می‌توانست به شیوه ایستادن روی اسب راه برود، (و از همین جا اسم مستعار آنکو را بر او گذاشتند). با توجه به داشتن دستان قوی‌ای که داشت می‌توانست یک ساقه قطور خیزران را با مشتهای خود له کند، گفته می‌شود که او هر روز تا آرامگاه سلطنتی پیاده روی می‌کرده و مشتهای خود را با ضربه زدن به دیواره‌‌های سنگی کنار جاده قوی می‌کرد. ایتوسو معتقد بود باید آنقدر تمرین کند تا در برابر قویترین و سخت‌ترین ضربه‌ها مقاوم شود. در شیوه آموزشی ایتوسو، کاراته‌کا طوری آموزش می‌بیند تا هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی قدرتمند شود.

توصیف این هنر از زبان خود او: ” کاراته فقط به معنای توسعه قدرت فیزیکی نیست بلکه به معنای یادگیری اینکه چگونه از خود دفاع کنیم نیز می‌باشد، یار و یاور مردم باشید و هیچگاه بر علیه کسی جنگ نکنید. اگر ممکن بود هیچگاه سعی نکنید ضربه بزنید حتی وقتی که اتفاقی ناگهانی رخ می‌دهد مثل دیدن یک دزد یا یک شخص دیوانه، هرگز با دیگران با مشت‌ها و پاهایتان روبرو نشوید. وقتی کاراته تمرین می‌کنید، سعی کنید چشمان خود را خوب باز کنید شانه‌هایتان را پایین نگه دارید و بدن خود را سفت و محکم کنید، گویی که در میدان جنگ هستید. وقتی تکنیک‌ و تاکتیک‌های کومیته را تمرین می‌کنید تصور کنید با دشمن روبرو هستید، همیشه حواس خود را روی اطرافتان متمرکز کنید. یک مرد با شخصیت از تزاع اجتناب می‌کند وعاشق صلح و دوستی است. بنا‌براین هر چقدر یک کاراته‌کا بیشتر تمرین کند، با دیگران ملایمتر و مهربانتر می‌شود. این یک کاراته‌کای واقعی و حقیقی است.”

منبع: https://magirans.com

 

 متن زیر نامه‌ایست که توسط استاد ایتوسو در اکتبر ۱۹۰۸ قبل از معرفی و رسمی شدن تمرینات کاراته در مدارس جزیره اُکیناوا نوشته شده.

تودِه ” به معنای دست چینی و اسم کاراته قدیم می‌باشد” از راه مذهب بودایی یا کونفوسیوس توسعه پیدا نکرد. بعدها دو روش جنوبی و شمالی (روش معبد شائولین و روش معبد شائولی) به اُکیناوا آورده شده که در آنجا به روش‌های شورین‌ریو و شورِی‌ریو شناخته شدند “شورین تلفظ ژاپنی شائولین می‌باشد” که هر دوی آنها امـتیازات قوی و مشابهی دارند.

۱- توده مقدمه‌ای است برای سلامتی جسم و جان، برای محافظت از والدین یا بزرگان خود، خوب است که بدون توجه به زندگی خود به دشمن حمله کنید. هرگز به دشمن تک نفره حمله نکنید، و اگر با آدم شرور و گردن کلفتی مواجه شدید نباید از توده استفاده کنید، به سادگی عقب نشینی کنید و گوشه‌ای بایستید.
۲- هدف توده این است که بدن را مثل سنگ و آهن سخت و مقاوم کند، از دستها و پاها باید مثل نوک تیر استفاده شود، قلب‌ نیز باید شجاع و قوی باشد. اگر بچه‌ها از دوران تحصیل در مدارس ابتدائی، توده را آغاز کنند، به خوبی برای خدمتِ نظام آماده خواهند بود. وقتی سرداران نظامی اروپا، ولینگتون و ناپلئون با یکدیگر ملاقات کردند راجع به این نکته که پیروزی فردا در میادین جنگ از زمین‌های بازیِ مدارس امروز بر می‌خیزد سخن به میان آوردند.

۳- تودِه را نمی‌توان سریع آموخت. مثل گاوی که آهسته حرکت می‌کند، اما عاقبت هزاران کیلومتر را می‌پیماید، اگر کسی هر روز به طور جدی آموزش ببیند بعد از سه یا چهار سال معنای توده را عمیقاً درک خواهد کرد و شکل اکثر استخوانها و عضلاتش به نحوه مطلوبی تغییر خواهد کرد.

منبع: https://magirans.com